groźba - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

coś, co zagraża jakiejś osobie

ATEMATYCZNY

narastająca, rosnąca; odczuwana; ukryta, zawoalowana groźba; groźba sowiecka
groźba aresztowania, ataku, bankructwa, blokady, denuncjacji, ekskomuniki, interwencji, kary, konfliktu, kryzysu, najazdu, potępienia, pozbawienia życia, procesu, prześladowań, rewolucji, strajku, śmierci, ujawnienia czegoś, unicestwienia, upadku, utraty czegoś, użycia siły, przemocy..., więzienia, wojny, wybuchu, zagłady, zamachu, zapicia, zastrzelenia, zwolnienia
przestraszony groźbą
groźba istnieje, powstaje, występuje; zniknęła; wisi, zawisła nad czymś
uniknąć groźby
zapobiec/zapobiegać groźbie
coś niesie, oznacza, stanowi, stwarza, zawiera; widzieć; wywołać; oddalić, odsunąć, usunąć, wyeliminować, wykluczać; powstrzymać, zażegnać; spełnić/spełniać; zlekceważyć; zmniejszyć; zwiększyć/zwiększać groźbę
coś jest groźbą

Gdy w XX w. ustała groźba śmierci głodowej, Irlandczycy zaczęli wyjeżdżać po prostu w poszukiwaniu lepszego życia.

źródło: NKJP: Marcin Lisak: Cud, nie cud?, Polityka, 2007-11-17

[...] istniała [...] ciągła groźba wojny nie tylko między Austro-Węgrami a Rosją, ale i między Niemcami a Rosją.

źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 2010

Rosła groźba, że czołgi staranują zamknięte bramy i dojdzie do rozprawy ze stoczniowcami.

źródło: NKJP: Mieczysław Maliński: Ale miałem ciekawe życie, 2007

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	groźba	+	CZEGO
	+	groźba	+	że ZDANIE

Zob. grozić