-
1.
w sposób wskazujący na złą jakość lub formę czegoś albo czyjeś złe samopoczucie -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- marnie wyglądać, zachowywać się, żyć
-
Zjedliśmy z mamą śniadanie, potem trochę odrabiałem lekcje, a mama z książką położyła się do łóżka, bo marnie się czuła.
źródło: NKJP: Stanisław Kowalewski: Czarne okna, 1961
Wkracza armia radziecka. Marnie ubrani, u niektórych karabiny bez pasa skórzanego, tylko na linie z grubego sznura zawieszone, buty przeważnie ze sztucznych tkanin impregnowanych, a nie skórzane.
źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
Jachtem huśta jak pieron, mną obija jak gruchą i widzę, że sprawy idą marnie.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985
Syna, co prawda, wychowała marnie, ale nie jemu o tym sądzić - sam też nie za dobrze sobie z Anitą poradził.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
- Jak już zaczną pytać, ktoś się może zainteresować, dlaczego ten pluton tak marnie strzela.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
-
część mowy: przysłówek
stopień równy marnie
stopień wyższy marniej
-
Zob. marny