-
3.
moment lub sytuacja, w którym coś - ze względu na swój charakter lub intensywność - przestaje być dopuszczalne i akceptowalne
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
- granica cierpliwości, rozsądku, siły, szczerości, wytrzymałości; dobrego smaku, przyzwoitości
- nie znać granic
-
Bałem się jednak, że przekroczę granicę jej cierpliwości, że rzuci słuchawką.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
Przy wódce też obowiązywała granica szczerości. Ja tam nigdy nie mówiłem za dużo, najwyżej jak było na poprzednich budowach.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
Napinając mięśnie rąk do granicy wytrzymałości, podźwignąłem się nieco ku górze i wysunąłem na dwór.
źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
Znał wprawdzie powszechny, ogólnonarodowy strach przed tymi, co prowokowali nieufność do wszystkiego i wszystkich, łatwiej przez to sprawując władzę, ale były gdzieś granice.
źródło: NKJP: Zdzisław Smektała: Chcica..., 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. granica
granice
D. granicy
granic
C. granicy
granicom
B. granicę
granice
N. granicą
granicami
Ms. granicy
granicach
W. granico
granice
-
+ granica + CZEGO -
psł. *granica 'linia graniczna oddzielająca jeden teren od drugiego'