biedactwo
rzadziej bidactwo
-
pot. istota (człowiek lub zwierzę) wywołująca u mówiącego litość lub współczucie z powodu sytuacji, w jakiej się znajduje
-
- rzadziej bidactwo
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
- moje biedactwo
-
Żona go wyrzuciła z domu, tuła się, biedactwo. Nie ma gdzie spać. Pewnie popracowałby chętnie, szczególnie gdyby mógł zamieszkać w domku przez lato, dopóki sobie czegoś nie znajdzie.
źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Lala, 2008
Moje biedactwo, tak mi ciebie żal...
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Tango, 1964
Uczymy ich żyć: cieszyć się, płakać, samodzielnie jeść, czasem również pisać i czytać... Chodzących usprawniamy na tyle, aby mogli tańczyć, nawet biegać. Nie jesteśmy cudotwórcami, jednak te biedactwa zasługują na zainteresowanie i wszelką pomoc. Tym bardziej, że niemal o wszystkich „zapomniały” rodziny.
źródło: NKJP: Sylwia Ressel: Upośledzona miłość, Dziennik Bałtycki, 1999-11-05
Tamtejsi myśliwi polują na te drobne ptaki i zajadają się pasztetami sporządzonymi z biedactw, które u nas przyszły na świat.
źródło: NKJP: Zygmunt Szych: Zimowe szpaki, Gazeta Krakowska, 2001-11-22
Opel różne rzeczy brał, różne wciągał, różne jadł, różne wałki kręcił. Opel charczy nakirany o tym kredyciku. Bidactwo.
źródło: NKJP: Sławomir Shuty: Zwał, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. biedactwo
biedactwa
D. biedactwa
biedactw
C. biedactwu
biedactwom
B. biedactwo
biedactwa
N. biedactwem
biedactwami
Ms. biedactwie
biedactwach
W. biedactwo
biedactwa
-
Zob. bieda