pogonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. zmusić do szybkiego oddalenia się z jakiegoś miejsca

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

przegonić
przepędzić
wygonić
wypędzić

	Świadek napadu pogonił bandytów! źródło: NKJP: pg: Świadek napadu pogonił bandytów!, Dziennik Łódzki, 2003-10-25
	Zawstydzona sala odpowiedziała wrzaskiem, żeby pogonić szpicla, i kto wie, do czego by doszło, ale straż odprowadziła go pod osobistą eskortą za bramę. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Nowak zaczął się wściekać, bo Paluch mu doniósł, że w jego mieszkaniu od tygodnia ktoś mieszka. Nowak oznajmił, że czuje się lepiej i że na chwilę wyskoczy ze szpitala, żeby się rozpatrzyć w sytuacji, i żeby, w razie czego, pogonić faceta. źródło: NKJP: Andrzej Kwietniewski: Blondynka z miasta Łodzi, 2008
	Autostrada zabierze prawie całe pole. Stary Jan: -- Geometrów widłami pogonię, a ziemi nie dam. Za żadne pieniądze nie dam. źródło: NKJP: Olaf Swolkień, Ekologiczny western a sprawa autostrad, Zielone Brygady. Pismo Ekologów, 1995-01-01
	- Lepiej ją z chałupy pogońcie. Chora jest, pozaraża was. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Smoczy pazur, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogoniłem +(e)m pogonił	pogoniłam +(e)m pogoniła	pogoniłom +(e)m pogoniło	pogoniliśmy +(e)śmy pogonili	pogoniłyśmy +(e)śmy pogoniły
2 os.	pogoniłeś +(e)ś pogonił	pogoniłaś +(e)ś pogoniła	pogoniłoś +(e)ś pogoniło	pogoniliście +(e)ście pogonili	pogoniłyście +(e)ście pogoniły
3 os.	pogonił	pogoniła	pogoniło	pogonili	pogoniły

bezosobnik: pogoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pogońmy
2 os.	pogoń	pogońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogoniłbym bym pogonił	pogoniłabym bym pogoniła	pogoniłobym bym pogoniło	pogonilibyśmy byśmy pogonili	pogoniłybyśmy byśmy pogoniły
2 os.	pogoniłbyś byś pogonił	pogoniłabyś byś pogoniła	pogoniłobyś byś pogoniło	pogonilibyście byście pogonili	pogoniłybyście byście pogoniły
3 os.	pogoniłby by pogonił	pogoniłaby by pogoniła	pogoniłoby by pogoniło	pogoniliby by pogonili	pogoniłyby by pogoniły

bezosobnik: pogoniono by

bezokolicznik: pogonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogoniwszy

gerundium: pogonienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pogoniony

+

pogonić

+

KOGO + (SKĄD) + (CZYM)

psł. *pogoniti

Zob. gonić