pogonić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

pot. przemieścić się dokądś w szybkim tempie

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

synonimy:

pobiec
pognać
pogrzać
polecieć

	Już na spokojnie, prezes Stali powiedział, że nie miał wobec sędziego złych zamiarów, że pogonił do niego jedynie po to, żeby powiedzieć mu, że prowadził zawody stronniczo. źródło: NKJP: Zadyma w Gorzycach, Sztafeta, nr 37/2004
	W dniu morderstwa, o wpół do ósmej, Latokówna wybiegła z sejmiku i pogoniła do lasu, co sił w rękach i kulach. źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
	Ale mimo że pogonili na sam strych, nieznajomej nigdzie nie było. - Nie mogła chyba tak szybko wejść do żadnego mieszkania! źródło: NKJP: Maria Krüger: Witaj Karolciu, 1970
	- Proszę pana, proszę pana, teczki pan zapomniał! - Batura porwał teczkę i pogonił za nim. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogoniłem +(e)m pogonił	pogoniłam +(e)m pogoniła	pogoniłom +(e)m pogoniło	pogoniliśmy +(e)śmy pogonili	pogoniłyśmy +(e)śmy pogoniły
2 os.	pogoniłeś +(e)ś pogonił	pogoniłaś +(e)ś pogoniła	pogoniłoś +(e)ś pogoniło	pogoniliście +(e)ście pogonili	pogoniłyście +(e)ście pogoniły
3 os.	pogonił	pogoniła	pogoniło	pogonili	pogoniły

bezosobnik: pogoniono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pogońmy
2 os.	pogoń	pogońcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pogoniłbym bym pogonił	pogoniłabym bym pogoniła	pogoniłobym bym pogoniło	pogonilibyśmy byśmy pogonili	pogoniłybyśmy byśmy pogoniły
2 os.	pogoniłbyś byś pogonił	pogoniłabyś byś pogoniła	pogoniłobyś byś pogoniło	pogonilibyście byście pogonili	pogoniłybyście byście pogoniły
3 os.	pogoniłby by pogonił	pogoniłaby by pogoniła	pogoniłoby by pogoniło	pogoniliby by pogonili	pogoniłyby by pogoniły

bezosobnik: pogoniono by

bezokolicznik: pogonić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogoniwszy

gerundium: pogonienie

rodzaj gramatyczny: dk

Rz_osobowy	+	pogonić	+	DOKĄD
	+	pogonić	+	za KIM/CZYM

psł. *pogoniti

Zob. gonić