-
7.
sprawić, że ludzie lub zwierzęta przemieszczają się w określonym kierunku -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
ruch i spoczynek -
synonimy: pognać
-
Kalucze, to kilkanaście starych drewnianych baraków, zapluskwionych i zawszonych, z których, aby znaleźć miejsce dla Polaków, pośpiesznie ewakuowano i pogoniono etapem w głąb tajgi ich poprzednich przymusowych lokatorów, w większości sowieckich więźniów politycznych.
źródło: NKJP:Zbigniew Domino: Dwunasty garnuszek, Akant, 02.2007
Rzecz była w stylu mego brata - pogonić kogoś kilometr lasem po nocy, żeby na brzegu jeziora, w zimnym lśnieniu księżyca, obdarować go zniszczoną, zaczytaną książką.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976
Spójrz tylko! – Emu, to naprawdę są emu! – ucieszył się Tomek. – Widzę dwie pary! – Najmądrzej byłoby pogonić je na południe do naszego wąwozu-pułapki – powiedział bosman. – One zupełnie nie zwracają na nas uwagi – stwierdził Tomek obserwując strusie. – Spróbujmy je okrążyć – zaproponował marynarz.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. pogonię
pogonimy
2 os. pogonisz
pogonicie
3 os. pogoni
pogonią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. pogoniłem
+(e)m pogonił
pogoniłam
+(e)m pogoniła
pogoniłom
+(e)m pogoniło
pogoniliśmy
+(e)śmy pogonili
pogoniłyśmy
+(e)śmy pogoniły
2 os. pogoniłeś
+(e)ś pogonił
pogoniłaś
+(e)ś pogoniła
pogoniłoś
+(e)ś pogoniło
pogoniliście
+(e)ście pogonili
pogoniłyście
+(e)ście pogoniły
3 os. pogonił
pogoniła
pogoniło
pogonili
pogoniły
bezosobnik: pogoniono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. pogońmy
2 os. pogoń
pogońcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. pogoniłbym
bym pogonił
pogoniłabym
bym pogoniła
pogoniłobym
bym pogoniło
pogonilibyśmy
byśmy pogonili
pogoniłybyśmy
byśmy pogoniły
2 os. pogoniłbyś
byś pogonił
pogoniłabyś
byś pogoniła
pogoniłobyś
byś pogoniło
pogonilibyście
byście pogonili
pogoniłybyście
byście pogoniły
3 os. pogoniłby
by pogonił
pogoniłaby
by pogoniła
pogoniłoby
by pogoniło
pogoniliby
by pogonili
pogoniłyby
by pogoniły
bezosobnik: pogoniono by
bezokolicznik: pogonić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: pogoniwszy
gerundium: pogonienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pogonienie
pogonienia
D. pogonienia
pogonień
C. pogonieniu
pogonieniom
B. pogonienie
pogonienia
N. pogonieniem
pogonieniami
Ms. pogonieniu
pogonieniach
W. pogonienie
pogonienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: pogoniony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. pogoniony
pogoniony
pogoniony
pogonione
pogoniona
D. pogonionego
pogonionego
pogonionego
pogonionego
pogonionej
C. pogonionemu
pogonionemu
pogonionemu
pogonionemu
pogonionej
B. pogonionego
pogonionego
pogoniony
pogonione
pogonioną
N. pogonionym
pogonionym
pogonionym
pogonionym
pogonioną
Ms. pogonionym
pogonionym
pogonionym
pogonionym
pogonionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. pogonieni
pogonieni
pogonione
pogonione
D. pogonionych
pogonionych
pogonionych
pogonionych
C. pogonionym
pogonionym
pogonionym
pogonionym
B. pogonionych
pogonionych
pogonionych
pogonione
N. pogonionymi
pogonionymi
pogonionymi
pogonionymi
Ms. pogonionych
pogonionych
pogonionych
pogonionych
-
+ pogonić + KOGO/CO + (DOKĄD) + (SKĄD) -
psł. *pogoniti
Zob. gonić
-
+ pogonić + KOGO/CO + (DOKĄD) + (SKĄD)