schodzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

12.

obniżać się, prowadząc w jakimś kierunku

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

kierunek

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

ukształtowanie terenu

Droga ta schodziła stromo z pustynnych wzgórz w dolinę Jordanu, przechodziła obok Herodowych pałaców i rozwidlała się na równinie.

źródło: NKJP: Jan Gać: Ziemia Święta. Kulturowy przewodnik śladami Jezusa, 2009

Dwa czy trzy kroki dalej dno schodziło gwałtownie w dół, tworząc strome urwisko.

źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany lub niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schodziłem +(e)m schodził	schodziłam +(e)m schodziła	schodziłom +(e)m schodziło	schodziliśmy +(e)śmy schodzili	schodziłyśmy +(e)śmy schodziły
2 os.	schodziłeś +(e)ś schodził	schodziłaś +(e)ś schodziła	schodziłoś +(e)ś schodziło	schodziliście +(e)ście schodzili	schodziłyście +(e)ście schodziły
3 os.	schodził	schodziła	schodziło	schodzili	schodziły

bezosobnik: schodzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		schodźmy
2 os.	schodź	schodźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	schodziłbym bym schodził	schodziłabym bym schodziła	schodziłobym bym schodziło	schodzilibyśmy byśmy schodzili	schodziłybyśmy byśmy schodziły
2 os.	schodziłbyś byś schodził	schodziłabyś byś schodziła	schodziłobyś byś schodziło	schodzilibyście byście schodzili	schodziłybyście byście schodziły
3 os.	schodziłby by schodził	schodziłaby by schodziła	schodziłoby by schodziło	schodziliby by schodzili	schodziłyby by schodziły

bezosobnik: schodzono by

bezokolicznik: schodzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: schodziwszy

gerundium: schodzenie

rodzaj gramatyczny: dk, ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: schodzący

Rz nieżywotny

+

schodzić

+

(SKĄD) + DOKĄD

psł. *jьzchoditi 'wychodzić (z danego miejsca); pochodzić; schodzić (obniżać się)'

Zob. chodzić