zagubić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

utracić coś niematerialnego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

pogubić
postradać
zatracić

Jak jednak odnaleźć tę esencję, zagubioną wartość ludzkiej podmiotowości i obecności?

źródło: NKJP: Tomasz Plata: Być i nie być, 2009

Zblakły dawne wierzenia i zwyczaje tępione przez głosicieli nowej wiary zagubiły pierwotny sens.

źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zagubiłem +(e)m zagubił	zagubiłam +(e)m zagubiła	zagubiłom +(e)m zagubiło	zagubiliśmy +(e)śmy zagubili	zagubiłyśmy +(e)śmy zagubiły
2 os.	zagubiłeś +(e)ś zagubił	zagubiłaś +(e)ś zagubiła	zagubiłoś +(e)ś zagubiło	zagubiliście +(e)ście zagubili	zagubiłyście +(e)ście zagubiły
3 os.	zagubił	zagubiła	zagubiło	zagubili	zagubiły

bezosobnik: zagubiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zagubmy
2 os.	zagub	zagubcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zagubiłbym bym zagubił	zagubiłabym bym zagubiła	zagubiłobym bym zagubiło	zagubilibyśmy byśmy zagubili	zagubiłybyśmy byśmy zagubiły
2 os.	zagubiłbyś byś zagubił	zagubiłabyś byś zagubiła	zagubiłobyś byś zagubiło	zagubilibyście byście zagubili	zagubiłybyście byście zagubiły
3 os.	zagubiłby by zagubił	zagubiłaby by zagubiła	zagubiłoby by zagubiło	zagubiliby by zagubili	zagubiłyby by zagubiły

bezosobnik: zagubiono by

bezokolicznik: zagubić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zagubiwszy

gerundium: zagubienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zagubiony

+

zagubić

+

CO