pan i władca

Jeszcze nie tak dawno kobieta była całkowicie uzależniona od mężczyzny. Dotyczyło to nie tylko finansów, ale zakresu obowiązków, życia rodzinnego i seksu. Pan i władca decydował o wszystkim, bo to on zarabiał pieniądze.

źródło: NKJP: Miłość i pieniądze, Cosmopolitan, 2000-02

„Lepiej żyć samemu z godnością niż z niekochającą inną osobą bez godności”. - Cudowne, ale tak może powiedzieć znana, sławna, niezależna kobieta, a nie Kowalska obarczona gromadą dzieci, uzależniona finansowo od pana i władcy. Tutaj nie ma miejsca na godność.

źródło: NKJP: A.B.: Ryzyko bycia szczęśliwą, Wieści Podwarszawskie, 2003-10-05

Zamiast zachować się jak żony owych Scytów, które na spotkanie powracających z trzydziestoletniej grabieżczej wyprawy mężów wysłały armię wyzwolonych przez siebie niewolników [...], wolała czekać, aż pan i władca, jeszcze pachnący perfumami Kalipso, wróci w rodzinne pielesze!

źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997

[...] wpojono we mnie przekonanie, że stworzona jestem na to, by być żoną i matką, ale przede wszystkim tą pierwszą. Z tym nierozerwalnie łączył się drugi pewnik, że dobra żona musi widzieć w swym mężu pana i władcę, którego choćby najbłahsze zajęcie czy najgłupsze zainteresowanie wywołać powinno jak najżywszą reakcję z jej strony.

źródło: NKJP: Hanna Samson: Miłość reaktywacja, 2004

Nie facet z raju popadł w kłopot, tylko współcześni Adamowie, pokolenie mężczyzn strącone z piedestału panów i władców. Przywykli do tej roli, grali ją lepiej czy gorzej, a dziś ten odwieczny skrypt podeptały wysokie obcasy.

źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Adam z Edenu, Polityka, 2002-12-21