huknąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

krzyknąć na kogoś, upominając lub pouczając

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	Ojciec, który w domu porządnie nieraz na syna huknie, na ulicy rozmawia z nim jak z dorosłym, a z każdym ze spotkanych kolegów zagaja o ostatnich meczach. źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy
	- Opamiętaj się! - huknął Stevar, rozcierając szczękę, bo choć konetabl był o głowę od niego niższy, to cios miał potężny. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Widząc, co się święci, Oppenheim podniósł głos. Huknął na Skrzypkowskiego, żeby mówił prawdę, bo... Skrzypkowski przyznał się do kłamstwa źródło: NKJP: Stanisław Zieliński tytuł W stronę Pysznej, 2008
	No i mówił, że strasznie w tym sądzie delikatni są... Bo że jakby chcieć się tego wyroku trzymać, to hurtem trzeba by zamykać rodziców, co w złości hukną na dziecko, że mu łeb ukręcą, a w barach to już całkiem nadzwyczajne trybunały pozakładać, bo tam przecież co chwilę jeden drugiemu obiecuje, że mu flaki wypruje... źródło: NKJP: Waldemar Bałda: Sprawiedliwość po bieszczadzku, Dziennik Polski, 2008-04-12

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: huknięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		huknijmy
2 os.	huknij	huknijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	huknąłbym bym huknął	huknęłabym bym huknęła	huknęłobym bym huknęło	huknęlibyśmy byśmy huknęli	huknęłybyśmy byśmy huknęły
2 os.	huknąłbyś byś huknął	huknęłabyś byś huknęła	huknęłobyś byś huknęło	huknęlibyście byście huknęli	huknęłybyście byście huknęły
3 os.	huknąłby by huknął	huknęłaby by huknęła	huknęłoby by huknęło	huknęliby by huknęli	huknęłyby by huknęły

bezosobnik: huknięto by

bezokolicznik: huknąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: huknąwszy

gerundium: huknięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiedniki aspektowe: huczeć , hukać

Zob. huk