-
5.
rel. to, co daje się Bogu, bóstwom lub innym nadprzyrodzonym mocom w celu ich przebłagania lub podziękowania im za doznane łaski -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- ofiara dla bogów, bóstw, duchów
- złożyć/składać coś w ofierze
-
Indianie uciekali z kamiennych miast ze strachu przed snem. Porzucali zdobyte przez wroga twierdze. Bronili się górskim kryształem. Nie znali nic twardszego. Rzeźbili z niego czaszki na ofiarę.
źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Namiętnik, 1998
Z ciasta amarantusowego z dodatkiem krwi ludzkiej wykonywano figurki bogów i składano je w ofierze, a także wypiekano placki, które dodawały siły wojownikom.
źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010
Majowie składali ofiary z artyzmem i przyjemnością. Żeby zapewnić zbiory, wygrać wojnę [...].
źródło: NKJP: Izabela Filipiak: Magiczne oko. Opowiadania zebrane, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ofiara
ofiary
D. ofiary
ofiar
C. ofierze
ofiarom
B. ofiarę
ofiary
N. ofiarą
ofiarami
Ms. ofierze
ofiarach
W. ofiaro
ofiary
-
st.czes. ofěra
z śr.-w.-niem. opfer, opfar