wydarzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

zajść w sposób niespodziewany

ATEMATYCZNY

synonimy:

podziać się
zadziać się
zdarzyć się

incydent, wypadek; dramat wydarzył się; historia; katastrofa, szkoda, tragedia; awaria; kolizja; sprawa, sytuacja wydarzyła się; nieszczęście; coś szczególnego, złego wydarzyło się
wydarzyć się ileś lat, miesięcy temu
wydarzyć się na drodze; na świecie
wydarzyć się w nocy; w piątek, w poniedziałek; w minionym, ubiegłym roku, tygodniu; w mieście
wydarzyć się ostatnio; późno, wcześniej; rano; tutaj; naprawdę, rzeczywiście

Zwłoki dwóch osób odnaleźli gdańscy strażacy po ugaszeniu mieszkania przy ul. Wolności 17. Tragedia wydarzyła się wczoraj rano.

źródło: NKJP: Marcin Żebrowski: Spłonęli w mieszkaniu, Dziennik Bałtycki, 2005-01-20

Magda Pawlak prowadzi pamiętnik: - Wpisuję do niego różne ciekawe historie, które wydarzyły się w ciągu dnia - opowiada.

źródło: NKJP: (TS): Mali poeci z Burzenina lubią warzywa Czy burak jest zawsze nieśmiały?, Dziennik Łódzki, 2002-12-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydarzyłem się +(e)m się wydarzył	wydarzyłam się +(e)m się wydarzyła	wydarzyłom się +(e)m się wydarzyło	wydarzyliśmy się +(e)śmy się wydarzyli	wydarzyłyśmy się +(e)śmy się wydarzyły
2 os.	wydarzyłeś się +(e)ś się wydarzył	wydarzyłaś się +(e)ś się wydarzyła	wydarzyłoś się +(e)ś się wydarzyło	wydarzyliście się +(e)ście się wydarzyli	wydarzyłyście się +(e)ście się wydarzyły
3 os.	wydarzył się	wydarzyła się	wydarzyło się	wydarzyli się	wydarzyły się

bezosobnik: wydarzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wydarzmy się
2 os.	wydarz się	wydarzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydarzyłbym się bym się wydarzył	wydarzyłabym się bym się wydarzyła	wydarzyłobym się bym się wydarzyło	wydarzylibyśmy się byśmy się wydarzyli	wydarzyłybyśmy się byśmy się wydarzyły
2 os.	wydarzyłbyś się byś się wydarzył	wydarzyłabyś się byś się wydarzyła	wydarzyłobyś się byś się wydarzyło	wydarzylibyście się byście się wydarzyli	wydarzyłybyście się byście się wydarzyły
3 os.	wydarzyłby się by się wydarzył	wydarzyłaby się by się wydarzyła	wydarzyłoby się by się wydarzyło	wydarzyliby się by się wydarzyli	wydarzyłyby się by się wydarzyły

bezosobnik: wydarzono by się

bezokolicznik: wydarzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydarzywszy się

gerundium: wydarzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wydarzać się

Rz_nieżywotny

+

wydarzyć się

+

(GDZIE) + (KIEDY)

Zob. darzyć