dusza towarzystwa

Była po prostu fantastyczna. Siadaliśmy razem do stołu, a ona bawiła nas i wzruszała. Opowiadała anegdoty o sobie i o występach na estradzie. Tak ją zapamiętałem – pełną życia duszę towarzystwa.

źródło: NKJP: Elżbieta Podolska: Rozśmiesza wszystkich świętych, Gazeta Poznańska, 2006-03-11

Chóralny, głośny śmiech słychać już na klatce schodowej. Brzmiał tak, jakby w mieszkaniu na piętrze odbywało się wielkie przyjęcie i któryś z gości, jakaś dusza towarzystwa, opowiadał naprawdę bardzo zabawne dowcipy, bo po każdym zdaniu następował wybuch radości.

źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Sezon na papierówki, 2003

To miejsce należało mu się jako sekretarzowi gubernatora. Ale nie tylko. Zawdzięczał je też marchewkowej marynarce, a także dowcipowi i urokowi, które od pierwszego dnia pracy uczyniły z niego duszę towarzystwa.

źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005

Nie było łatwo skontaktować się z Jackiem, bardzo się tym zaniepokoiłem, on, dusza towarzystwa, nagle z dnia na dzień odsunął się od świata.

źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008

Chyba nie ma dnia, by któryś student nie organizował „u siebie” prywatki. Warto się orientować, kto należy do elitarnej grupy dusz towarzystwa. Takie małe imprezki bywają często o wiele ciekawsze od tych masowych!

źródło: NKJP: Teraz Rybnik: Tygodnik Rybnicki, 2008-09-30