wściec się - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. wpaść w wielką złość

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

krew zalała kogoś

komendant, szef wściekł się
wściec się bez powodu
wściec się na córkę, na dziecko, na matkę, na męża, na ojca, na przyjaciółkę, na syna, na żonę; na wieść o czymś
wściec się nie na żarty
można się wściec
wściec się i pobić kogoś, wściec się i zakląć

	Wściekł się na Mariolę i zarządził przygotowania do ślubu. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	Historyczka wściekła się, że nic nie umiemy. źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Cieszy mnie każdy ich uśmiech, Gazeta Wyborcza, 1994-06-11
	- Ty mi nie pyskuj, bo oberwiesz! - wściekła się matka. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Dziewczyny z Portofino, 2005
	Wściekli się, gdy [...] ogłosił, że pracę mogą dostać tylko mężczyźni z podwójnym obywatelstwem. źródło: NKJP: Jakub Kamiński, Paweł Dobrowolski: Oblężenie w Opolu, Gazeta Wyborcza, 1994-01-05
	Nocą pod kołdrą rozmontowywał samochodziki zabawki, żeby zobaczyć, jak wyglądają w środku. Sporo później jeździł Warszawą po lodzie na stawie. Ojciec straszliwie się wściekł, bo lód był zbyt cienki. źródło: NKJP: Aleksandra Rzążewska: Stara miłość nie rdzewieje, Polityka, 2007-12-15

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wściekłem się +(e)m się wściekł	wściekłam się +(e)m się wściekła	wściekłom się +(e)m się wściekło	wściekliśmy się +(e)śmy się wściekli	wściekłyśmy się +(e)śmy się wściekły
2 os.	wściekłeś się +(e)ś się wściekł	wściekłaś się +(e)ś się wściekła	wściekłoś się +(e)ś się wściekło	wściekliście się +(e)ście się wściekli	wściekłyście się +(e)ście się wściekły
3 os.	wściekł się	wściekła się	wściekło się	wściekli się	wściekły się

bezosobnik: wścieknięto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wścieknijmy się
2 os.	wścieknij się	wścieknijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wściekłbym się bym się wściekł	wściekłabym się bym się wściekła	wściekłobym się bym się wściekło	wścieklibyśmy się byśmy się wściekli	wściekłybyśmy się byśmy się wściekły
2 os.	wściekłbyś się byś się wściekł	wściekłabyś się byś się wściekła	wściekłobyś się byś się wściekło	wścieklibyście się byście się wściekli	wściekłybyście się byście się wściekły
3 os.	wściekłby się by się wściekł	wściekłaby się by się wściekła	wściekłoby się by się wściekło	wściekliby się by się wściekli	wściekłyby się by się wściekły

bezosobnik: wścieknięto by się

bezokolicznik: wściec się
wścieknąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wściekłszy się

gerundium: wścieknięcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wściekać się

Rz_osobowy	+	wściec się	+	na KOGO/CO
Rz_osobowy	+	wściec się	+	że ZDANIE\|ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
Rz_osobowy	+	wściec się	+	MOWA WPROST

psł. *vъz-tekti sę

Por. wściec