-
1.
przest. w takim miejscu, że ktoś/coś, o kim/czym mowa, jest otoczony/otoczone przez coś -
wykładnik lokalizacji przestrzennej
-
Zobaczyli kościół śród drzew na wzgórzu okolony murkiem z kamieni polnych [...].
źródło: NKJP: Andrzej Konwicki: Bohiń, 1987
Ale przecież nie tylko jego filozofii, przecież ta skromność zamierzeń i umiarkowany apetyt na życie były właściwe dla wszystkich tych dziwnych ludzi, śród których rosłem niespiesznie przez osiemnaście lat.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Nowy świat i okolice, 1986
Zabudowania, wieże i krużganki tonęły w niezmąconej ciszy i tylko kroki idących odbijały się głośnym echem śród murów.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996
Tam, na zielonej murawie, śród owiec, szła kłótnia dziecięca o piłkę ze świńskiego pęcherza.
źródło: NKJP: Leopold Buczkowski: Czarny potok, 1959
-
część mowy: przyimek
-
śród KOGO / CZEGO
Rz. lm. lub Rz. lp. nazywający zbiórszyk: stały: antepozycja -
psł. *serdь (f) 'środek, centrum'
Znaczenie przyimkowe wtórne; zob. środek , wśród