osoba publiczna
-
osoba, która przez zajmowane stanowisko, pełnioną funkcję albo działalność gospodarczą, polityczną, społeczną lub kulturalną oddziałuje w jakiś sposób na funkcjonowanie społeczeństwa i może być powszechnie znana lub rozpoznawalna
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
- znana osoba publiczna
- prywatność; wypowiedź, zachowanie osoby publicznej
- być, stać się/stawać się osobą publiczną
-
Początkowo wkurzały go prasowe doniesienia, potem zdał sobie sprawę z tego, że jako osoba publiczna jest narażony na penetrację życia prywatnego.
źródło: NKJP: Ireneusz Pawlik: Dziewczyna Bonda, Przekrój, 1995
Jeśli ktoś wręczył łapówkę osobie publicznej i poinformuje o tym organy ścigania, uniknie odpowiedzialności. Postępowanie zostanie wszczęte tylko wobec tego, kto łapówkę przyjął.
źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Prawo powszechnej prowokacji, Polityka, 2003-05-03
[...] założyliśmy Polskie Towarzystwo Udziałowe „Skarbiec” . Nikt z trzynastu założycieli nie jest politykiem ani osobą publiczną. Nie chcemy, żeby prywatyzowany majątek dostał się jedynie w ręce potężnych instytucji.
źródło: NKJP: Paweł Kwaśniewski: Co z tym psiuniem, Gazeta Wyborcza, 1997-04-24
Z powodu rodziców raczej nie ma kompleksów. Nigdy nie dawali jej odczuć, że są osobami publicznymi. Nie znała smaku popularności i wszystkiego, co z nią związane. [...] W domu panowała zawsze normalna atmosfera.
źródło: NKJP: Malowanie nut: Cosmopolitan, 1998-07
Znaczenie uroczystości organizowanych w kręgu arystokracji i znamienitych osobistości wykraczało daleko poza środowisko, gdyż ich uczestnicy pełnili funkcję osób publicznych. Dzięki środkom przekazu - od plotki po relację w czasopiśmie - zachowania i postawy pierwszych obywateli stawały się dobrem wspólnym.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny: osoba , publiczna