-
6.
jęz. przest. czasownik -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- słowo osobowe, posiłkowe
-
W dawnej polszczyźnie funkcjonował tzw. czas przeszły złożony, składający się z imiesłowu czasu przeszłego i słowa posiłkowego być w czasie teraźniejszym.
źródło: NKJP: Jan Miodek: Żeśmy - dobre i złe, Dziennik Zachodni, 2007-01-19
Ze stanowiska poprawności dopuszczalne są obie konstrukcje: będę krył i będę kryć, natomiast rażąca jest konstrukcja, w której imiesłów poprzedza słowo posiłkowe: „krył będę”.
źródło: Barbara Bartnicka-Dabkowska, Michał Jaworski:Gramatyka opisowa języka polskiego z ćwiczeniami. T. II: Fleksja. Składnia, 1972
[...] część gramatyk polskich na określenie czasownika używa wyrazu słowo, bądź w odniesieniu do całości czasownika, bądź w odniesieniu do jego formy osobowej [...].
źródło: Jan Tokarski: Fleksja polska, 1973
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. słowo
słowa
D. słowa
słów
C. słowu
słowom
B. słowo
słowa
N. słowem
słowami
Ms. słowie
słowach
W. słowo
słowa
-
psł. *slovo, *slovese 'to, co się słyszy’ > ‘wypowiedź, mowa, słowo'
Rzeczownik (z przyrostkiem *-es- w przypadkach zależnych) od pie. pierwiastka *k'léu̯- ‘słyszeć’.