zielony I - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

mający kolor świeżej trawy, wiosennych liści, ogórka

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

hiperonimy:

barwny
kolorowy

zielone oczy; zielony mundur, zielona koszula, suknia; zielone sukno; zielony stolik, stół; zielony groszek, pieprz, pomidor, zielona fasolka, herbata, papryka, pietruszka, sałata, zielone jabłko, piwo, zielone oliwki, warzywa; zielone rośliny, części roślin; zielona strzałka, zielone światło; zielona murawa, trawa, zielone liście, gałęzie, korony (drzew); zielony las, zielona łąka, zielone pastwisko, zielone góry, pagórki, pola; tereny, użytki zielone; zielony szlak, zielona trasa; zielone wody; zielony kolor, odcień, zielona barwa, farba, tonacja, zielone zabarwienie
zielony od mchu, od trawy; zielony ze starości
zielony jak agrest, jak winogrona; jak łąka, jak trawa, jak trawnik; jak nadzieja
intensywnie, jadowicie, lekko, soczyście, wściekle zielony

Na przegniłej, zielonej od pleśni ławeczce na skraju dawnego parku siedział ojciec, wspierając się na dubeltówce, której od dawna nie użył.

źródło: Tadeusz Konwicki: Bohiń

Ławka, którą wybrali dwaj starsi mężczyźni, górowała nad łagodnym stokiem pagórka, natrętnie zielonego, zupełnie jak na pocztówce.

źródło: Piotr Zaremba: Plama na suficie

Zielona, włochata gąsienica wspinała się po patyczku w górę, co chwila unosząc przód ciała, jakby węsząc.

źródło: Ewa Białołęcka: Tkacz iluzji

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Stopień wyższy

	+	zielony	+
szyk: neutralny

psł. *zelenъ 'zielony' < 'zieleniejący, dojrzewający''