zgubić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

przestać być widzianym lub słyszanym

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

synonimy:

zginąć

	Droga powrotna, po wydeptanych śladach, będzie szybka i wygodna. Tak sądziliśmy w swej naiwności. Najpierw zgubiło się gdzieś słońce. Potem znienacka sypnęło w twarz drobnym, twardym i ostrym śniegiem. źródło: NKJP: Marek Grocholski: Gdzie jest Raczkowa Przełęcz?, Tygodnik Podhalański nr 3, 2000
	Patrzyli za nim, póki nie zgubił się w tłumie. źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
	- Tylko tutaj - cieszy się dyrektor - znakomicie słychać w każdym miejscu parę barokowych skrzypiec z „Orfeusza” , w innym teatrze ich oryginalne stare brzmienie zgubiłoby się, przepadło w przestrzeni. źródło: NKJP: Mariusz Szczygieł: Pudełeczko z operami, Gazeta Wyborcza, 1995-12-22
	I gdy teraz cień jakiś mignął mi w prześwicie, mignął i zgubił się w przestronnych podcieniach, zatrzymałem się w progu, usiłując przeniknąć wzrokiem ciemności. źródło: NKJP: Andrzej Mandalian: Czerwona orkiestra, 2009
	Od czasu do czasu widok przesłaniało im jakieś drzewo, jednak na zgubienie się w gąszczu roślinności nie było co liczyć. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłem się +(e)m się zgubił	zgubiłam się +(e)m się zgubiła	zgubiłom się +(e)m się zgubiło	zgubiliśmy się +(e)śmy się zgubili	zgubiłyśmy się +(e)śmy się zgubiły
2 os.	zgubiłeś się +(e)ś się zgubił	zgubiłaś się +(e)ś się zgubiła	zgubiłoś się +(e)ś się zgubiło	zgubiliście się +(e)ście się zgubili	zgubiłyście się +(e)ście się zgubiły
3 os.	zgubił się	zgubiła się	zgubiło się	zgubili się	zgubiły się

bezosobnik: zgubiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zgubmy się
2 os.	zgub się	zgubcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zgubiłbym się bym się zgubił	zgubiłabym się bym się zgubiła	zgubiłobym się bym się zgubiło	zgubilibyśmy się byśmy się zgubili	zgubiłybyśmy się byśmy się zgubiły
2 os.	zgubiłbyś się byś się zgubił	zgubiłabyś się byś się zgubiła	zgubiłobyś się byś się zgubiło	zgubilibyście się byście się zgubili	zgubiłybyście się byście się zgubiły
3 os.	zgubiłby się by się zgubił	zgubiłaby się by się zgubiła	zgubiłoby się by się zgubiło	zgubiliby się by się zgubili	zgubiłyby się by się zgubiły

bezosobnik: zgubiono by się

bezokolicznik: zgubić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zgubiwszy się

gerundium: zgubienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: gubić się

+

zgubić się

+

(GDZIE)

Zob. gubić