-
3.
taki, który jest uznawany za bardziej szlachetny i wartościowy od innych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
- wyższy cel, sens; wyższa konieczność, wyższe życie; wyższe ideały, racje, uczucia
-
Uważa, że w epoce, w której nad dogmatami i ortodoksją zaczyna górować sceptycyzm, ocalić należy wartości, które pozwalałyby zapobiec degradacji człowieczeństwa, ocalić wiarę w wyższy sens istnienia człowieka.
źródło: NKJP: Linde '2001, Gazeta Miejska, Toruń, 2001
Zauważalny jest fakt, iż człowiek (...) doświadcza z jednej strony wielorakich ograniczeń, z drugiej strony czuje się nieograniczony w swoich pragnieniach i powołany do wyższego życia.
źródło: NKJP: Janusz Mastalski: Zarys teorii wychowania, 2002
Co z tłumaczenia się wyższą koniecznością, zagrożeniem życia, obowiązkiem wobec kraju, żeby - „tacy jak my powinni przetrwać...”.
źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska, Był pałac, 2008
-
część mowy: przymiotnik
Stopień wyższy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wyższy
wyższy
wyższy
wyższe
wyższa
D. wyższego
wyższego
wyższego
wyższego
wyższej
C. wyższemu
wyższemu
wyższemu
wyższemu
wyższej
B. wyższego
wyższego
wyższy
wyższe
wyższą
N. wyższym
wyższym
wyższym
wyższym
wyższą
Ms. wyższym
wyższym
wyższym
wyższym
wyższej
W. wyższy
wyższy
wyższy
wyższe
wyższa
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wyżsi
wyżsi
wyższe
wyższe
D. wyższych
wyższych
wyższych
wyższych
C. wyższym
wyższym
wyższym
wyższym
B. wyższych
wyższych
wyższych
wyższe
N. wyższymi
wyższymi
wyższymi
wyższymi
Ms. wyższych
wyższych
wyższych
wyższych
W. wyżsi
wyżsi
wyższe
wyższe
-
psł. *vyši (< *vys-ji) r.m. : *vyšьši r.ż. : *vyše r.n. 'wyższy, -a, -e'
Stopień wyższy od podstawowego przymiotnika *vysъ, -a, -o. Postać wysz(sz)y została w polszczyźnie wyparta przez nieregularną wyższy poprzez analogię do form typu: niższy , bliższy .