patronka - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

rel. święta kobieta lub bogini, których rolą, zgodnie z wierzeniami, jest opieka nad kimś lub nad czymś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

wierzenia i przesądy

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

osoby związane z religią i kościołem

synonimy:

opiekunka

święta patronka
patronka Europy; Polski; Śląska; Łodzi, Tucholi; górników, kolejarzy, rodzin; diecezji, kościoła, miasta, parafii
patronka od spraw trudnych
wizerunek patronki
mieć; czcić patronkę

	Św. Barbara to patronka górników oraz wszystkich tych, którzy wykonują niebezpieczne zawody. źródło: NKJP: (ANOK): Prezent dla Czytelników, Trybuna Śląska, 2002-12-04
	Proszę przez wstawiennictwo św. Ojca Pio oraz św. Rity, patronki od spraw trudnych i beznadziejnych, o rozwikłanie pewnej bardzo trudnej sytuacji życiowej [...]. źródło: NKJP: (ADMINISTRATOR): Intencje modlitewne - lipiec 2008, Głos Ojca Pio, 2008
	Dziewczynki otrzymały imiona po świętych patronkach: Agnieszka, Joanna, Teresa, Kinga, Jadwiga i Anna. źródło: NKJP: Piotr Rowicki: Przed górami, przed lasami, 2005
	Wspomnieliśmy w naszej pracy o identyfikacji sowiej bogini z rzymską Minerwą i grecką Ateną, patronką rzemiosł i mądrości [...]. źródło: NKJP: Internet

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

łac. patrōna 'opiekunka'

Od: patron