sklecić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skleciłem się +(e)m się sklecił	skleciłam się +(e)m się skleciła	skleciłom się +(e)m się skleciło	skleciliśmy się +(e)śmy się sklecili	skleciłyśmy się +(e)śmy się skleciły
2 os.	skleciłeś się +(e)ś się sklecił	skleciłaś się +(e)ś się skleciła	skleciłoś się +(e)ś się skleciło	skleciliście się +(e)ście się sklecili	skleciłyście się +(e)ście się skleciły
3 os.	sklecił się	skleciła się	skleciło się	sklecili się	skleciły się

bezosobnik: sklecono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		sklećmy się
2 os.	skleć się	sklećcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skleciłbym się bym się sklecił	skleciłabym się bym się skleciła	skleciłobym się bym się skleciło	sklecilibyśmy się byśmy się sklecili	skleciłybyśmy się byśmy się skleciły
2 os.	skleciłbyś się byś się sklecił	skleciłabyś się byś się skleciła	skleciłobyś się byś się skleciło	sklecilibyście się byście się sklecili	skleciłybyście się byście się skleciły
3 os.	skleciłby się by się sklecił	skleciłaby się by się skleciła	skleciłoby się by się skleciło	skleciliby się by się sklecili	skleciłyby się by się skleciły

bezosobnik: sklecono by się

bezokolicznik: sklecić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skleciwszy się

gerundium: sklecenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: klecić się

+

sklecić się

+

(z CZEGO)

Zob. klecić się