wynurzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wynurzyłem się +(e)m się wynurzył	wynurzyłam się +(e)m się wynurzyła	wynurzyłom się +(e)m się wynurzyło	wynurzyliśmy się +(e)śmy się wynurzyli	wynurzyłyśmy się +(e)śmy się wynurzyły
2 os.	wynurzyłeś się +(e)ś się wynurzył	wynurzyłaś się +(e)ś się wynurzyła	wynurzyłoś się +(e)ś się wynurzyło	wynurzyliście się +(e)ście się wynurzyli	wynurzyłyście się +(e)ście się wynurzyły
3 os.	wynurzył się	wynurzyła się	wynurzyło się	wynurzyli się	wynurzyły się

bezosobnik: wynurzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wynurzmy się
2 os.	wynurz się	wynurzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wynurzyłbym się bym się wynurzył	wynurzyłabym się bym się wynurzyła	wynurzyłobym się bym się wynurzyło	wynurzylibyśmy się byśmy się wynurzyli	wynurzyłybyśmy się byśmy się wynurzyły
2 os.	wynurzyłbyś się byś się wynurzył	wynurzyłabyś się byś się wynurzyła	wynurzyłobyś się byś się wynurzyło	wynurzylibyście się byście się wynurzyli	wynurzyłybyście się byście się wynurzyły
3 os.	wynurzyłby się by się wynurzył	wynurzyłaby się by się wynurzyła	wynurzyłoby się by się wynurzyło	wynurzyliby się by się wynurzyli	wynurzyłyby się by się wynurzyły

bezosobnik: wynurzono by się

bezokolicznik: wynurzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wynurzywszy się

gerundium: wynurzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wynurzać się

+

wynurzyć się

+

przed KIM

Zob. nurzać