pocieszyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszyłem się +(e)m się pocieszył	pocieszyłam się +(e)m się pocieszyła	pocieszyłom się +(e)m się pocieszyło	pocieszyliśmy się +(e)śmy się pocieszyli	pocieszyłyśmy się +(e)śmy się pocieszyły
2 os.	pocieszyłeś się +(e)ś się pocieszył	pocieszyłaś się +(e)ś się pocieszyła	pocieszyłoś się +(e)ś się pocieszyło	pocieszyliście się +(e)ście się pocieszyli	pocieszyłyście się +(e)ście się pocieszyły
3 os.	pocieszył się	pocieszyła się	pocieszyło się	pocieszyli się	pocieszyły się

bezosobnik: pocieszono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pocieszmy się
2 os.	pociesz się	pocieszcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pocieszyłbym się bym się pocieszył	pocieszyłabym się bym się pocieszyła	pocieszyłobym się bym się pocieszyło	pocieszylibyśmy się byśmy się pocieszyli	pocieszyłybyśmy się byśmy się pocieszyły
2 os.	pocieszyłbyś się byś się pocieszył	pocieszyłabyś się byś się pocieszyła	pocieszyłobyś się byś się pocieszyło	pocieszylibyście się byście się pocieszyli	pocieszyłybyście się byście się pocieszyły
3 os.	pocieszyłby się by się pocieszył	pocieszyłaby się by się pocieszyła	pocieszyłoby się by się pocieszyło	pocieszyliby się by się pocieszyli	pocieszyłyby się by się pocieszyły

bezosobnik: pocieszono by się

bezokolicznik: pocieszyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pocieszywszy się

gerundium: pocieszenie się

rodzaj gramatyczny: dk

Rz_osobowy

+

pocieszyć się

+

(CZYM)

Zob. pocieszyć