wyniośle
-
w sposób świadczący o pewności siebie, przesadnym poczuciu własnej wartości i lekceważeniu innych ludzi
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: bufoniasto
dumnie
zarozumiale
zarozumialsko
antonimy: pokornie
skromnie
uniżenie II
-
- chłodno i wyniośle
- odeprzeć, oznajmić, powiedzieć, rzucić, zapytać; patrzeć, spojrzeć, uśmiechnąć się wyniośle
-
Ich spojrzenia się spotkały. W oczach wicekonsula dostrzegła bezgraniczne zdumienie. Skinęła mu wyniośle głową i ujęła Sanickiego pod rękę.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Imię twoje, 2008
Wobec podwładnych i petentów potrafił zachowywać się wyniośle i obrażał się z byle powodów, a poza tym - starał się za wszelką cenę unikać podejmowania samodzielnych decyzji. Jak określił go jeden z petersburskich kolegów: był idealnym zastępcą i tylko zastępcą.
źródło: NKJP: Sławomir Popowski: Pan na Gazpromie: Aleksiej Miller, Polityka, 2009-01-03
Jan August co prawda nosił się wtedy z pańska, wyniośle, inaczej niż wszyscy, ale jak wszyscy biedował.
źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
Co ciekawsze, był tam wśród nich Indianin: on również patrzał z góry na swych pobratymców, tak samo wyniośle jak Hiszpanie.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
-
część mowy: przysłówek
stopień równy wyniośle
stopień wyższy wynioślej
-
Od: wyniosły