-
1.
dłuższe milczenie pomiędzy wypowiadanymi wyrazami lub ich ciągami -
[pau-za]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- dramatyczna, efektowna, wymowna, znacząca pauza
-
- Tak czy inaczej zaraz ruszamy - odezwał się Filipiak po dłuższej pauzie.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
Kosma zrobił pauzę, popatrzył na kolegów, jakby chciał sprawdzić, czy jego słowa wywierają należyty efekt.
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zorro, załóż okulary!, 2001
Można co najwyżej zastanawiać się nad intonacją, długością pauz, ściszeniem albo podniesieniem głosu.
źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009
Zdecydował się pytać o konkretną osobę i po niepotrzebnych, długich wstępach, przerywanych chrząkaniem i pauzami kłopotliwego milczenia, w końcu wykrztusił, że chce znaleźć niejakiego Adama Szumilasa.
źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
Oddzielał zdania wyraźnymi pauzami, dobierając słowa i przesiewając przez cedzak autocenzury.
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pauza
pauzy
D. pauzy
pauz
C. pauzie
pauzom
B. pauzę
pauzy
N. pauzą
pauzami
Ms. pauzie
pauzach
W. pauzo
pauzy
-
internac.
ang. pause
fr. pause
niem. Pause
z łac. pause
We wszystkich językach wyraz miał pierwotnie znaczenie muzyczne.