skierować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przemieścić się w jakiś sposób w określonym kierunku

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

kierunek

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

samochód skierował się; armia skierowała się; wojska skierowały się
skierować się galopem, pędem, pewnym (szybkim, wolnym...) krokiem
skierować się do auta, do baru, do budynku, do bufetu, do furtki, do kasy, do kawiarni, do kuchni, do łazienki, do ogrodu, do pokoju, do salonu, do samochodu, do toalety, do windy, do wyjścia
skierować się ku bramie, ku domowi, ku drzwiom, ku wyjściu; ku człowiekowi, ku matce, ku policjantom, ku strażnikom
skierować się na balkon, na molo, na parking, na pierwsze piętro, na pomost, na schody, na taras, na werandę, na zaplecze; na północ, na wschód, na zachód; na lewo, na prawo, na wprost
skierować się w dół rzeki, w jakąś stronę
skierować się bezpośrednio, od razu, odruchowo, powoli, szybko

	Zerknąwszy w taflę przydymionego szkła, skinął głową i skierował się w stronę Krystyny. źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
	Skierowali się w stronę wyjścia z plaży. źródło: NKJP: Zbigniew Górniak: Siostra i byk, 2009
	Nie wahając się dłużej i nie zważając na kałuże - skierował się ku stosowi belek. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zorro, załóż okulary!, 2001
	Najpierw wjechał do schronu pod budynkiem starej giełdy i skierował się wzdłuż torów kolejowych. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006
	Jeden pochód skierował się na lewo, drugi, mniej liczny, na prawo. źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skierowałem się +(e)m się skierował	skierowałam się +(e)m się skierowała	skierowałom się +(e)m się skierowało	skierowaliśmy się +(e)śmy się skierowali	skierowałyśmy się +(e)śmy się skierowały
2 os.	skierowałeś się +(e)ś się skierował	skierowałaś się +(e)ś się skierowała	skierowałoś się +(e)ś się skierowało	skierowaliście się +(e)ście się skierowali	skierowałyście się +(e)ście się skierowały
3 os.	skierował się	skierowała się	skierowało się	skierowali się	skierowały się

bezosobnik: skierowano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skierujmy się
2 os.	skieruj się	skierujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skierowałbym się bym się skierował	skierowałabym się bym się skierowała	skierowałobym się bym się skierowało	skierowalibyśmy się byśmy się skierowali	skierowałybyśmy się byśmy się skierowały
2 os.	skierowałbyś się byś się skierował	skierowałabyś się byś się skierowała	skierowałobyś się byś się skierowało	skierowalibyście się byście się skierowali	skierowałybyście się byście się skierowały
3 os.	skierowałby się by się skierował	skierowałaby się by się skierowała	skierowałoby się by się skierowało	skierowaliby się by się skierowali	skierowałyby się by się skierowały

bezosobnik: skierowano by się

bezokolicznik: skierować się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skierowawszy się

gerundium: skierowanie się

rodzaj gramatyczny: dk

+

skierować się

+

DOKĄD

Od: kierować