wydąć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydąłem się +(e)m się wydął	wydęłam się +(e)m się wydęła	wydęłom się +(e)m się wydęło	wydęliśmy się +(e)śmy się wydęli	wydęłyśmy się +(e)śmy się wydęły
2 os.	wydąłeś się +(e)ś się wydął	wydęłaś się +(e)ś się wydęła	wydęłoś się +(e)ś się wydęło	wydęliście się +(e)ście się wydęli	wydęłyście się +(e)ście się wydęły
3 os.	wydął się	wydęła się	wydęło się	wydęli się	wydęły się

bezosobnik: wydęto się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wydmijmy się
2 os.	wydmij się	wydmijcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wydąłbym się bym się wydął	wydęłabym się bym się wydęła	wydęłobym się bym się wydęło	wydęlibyśmy się byśmy się wydęli	wydęłybyśmy się byśmy się wydęły
2 os.	wydąłbyś się byś się wydął	wydęłabyś się byś się wydęła	wydęłobyś się byś się wydęło	wydęlibyście się byście się wydęli	wydęłybyście się byście się wydęły
3 os.	wydąłby się by się wydął	wydęłaby się by się wydęła	wydęłoby się by się wydęło	wydęliby się by się wydęli	wydęłyby się by się wydęły

bezosobnik: wydęto by się

bezokolicznik: wydąć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wydąwszy się

gerundium: wydęcie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wydymać się

Rz_nieżywotny

+

wydąć się

+

Zob. dąć