rozpuścić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpuściłem się +(e)m się rozpuścił	rozpuściłam się +(e)m się rozpuściła	rozpuściłom się +(e)m się rozpuściło	rozpuściliśmy się +(e)śmy się rozpuścili	rozpuściłyśmy się +(e)śmy się rozpuściły
2 os.	rozpuściłeś się +(e)ś się rozpuścił	rozpuściłaś się +(e)ś się rozpuściła	rozpuściłoś się +(e)ś się rozpuściło	rozpuściliście się +(e)ście się rozpuścili	rozpuściłyście się +(e)ście się rozpuściły
3 os.	rozpuścił się	rozpuściła się	rozpuściło się	rozpuścili się	rozpuściły się

bezosobnik: rozpuszczono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozpuśćmy się
2 os.	rozpuść się	rozpuśćcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozpuściłbym się bym się rozpuścił	rozpuściłabym się bym się rozpuściła	rozpuściłobym się bym się rozpuściło	rozpuścilibyśmy się byśmy się rozpuścili	rozpuściłybyśmy się byśmy się rozpuściły
2 os.	rozpuściłbyś się byś się rozpuścił	rozpuściłabyś się byś się rozpuściła	rozpuściłobyś się byś się rozpuściło	rozpuścilibyście się byście się rozpuścili	rozpuściłybyście się byście się rozpuściły
3 os.	rozpuściłby się by się rozpuścił	rozpuściłaby się by się rozpuściła	rozpuściłoby się by się rozpuściło	rozpuściliby się by się rozpuścili	rozpuściłyby się by się rozpuściły

bezosobnik: rozpuszczono by się

bezokolicznik: rozpuścić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozpuściwszy się

gerundium: rozpuszczenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: rozpuszczać się

Zob. puścić