polecenie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ustna lub pisemna wypowiedź skierowana do osoby niżej postawionej w hierarchii,aby wykonała określoną czynność lub zachowała się w określony sposób

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

pisemne, ustne; stanowcze polecenie; krótkie; odgórne; stosowne polecenia; polecenie służbowe; polecenia słowne
polecenie nauczyciela, prezesa, przełożonego, szefa; dokonania, dostarczenia, podjęcia działań, przekazania, przeprowadzenia, wszczęcia, wyjazdu
polecenie zaopiekować się kimś, wyjechać
komendy i polecenia; rozkazy i polecenia; wskazówki i polecenia
pismo z poleceniem
polecenia zostały wydane
podporządkować się, sprzeciwić się poleceniom
dostać, mieć, otrzymać; spełnić, wykonać, wypełniać, zignorować ; wypowiadać polecenie; przekazać komuś; zapisywać polecenia
zastosować się do polecenia
czekać; reagować na polecenia
na czyjeś polecenie; zgodnie z poleceniem

	Wystraszyłem się, że jeśli nie spełnię jej polecenia, stracę z nią bezpowrotnie kontakt. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	Na moje polecenie zespół ekonomistów opracował reformę podatku od nieruchomości. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Inspektor Wieczorek rozłożył bezradnie ręce, a jego okrągła twarz przybrała stroskany wyraz. – Cóż robić, takie otrzymaliśmy polecenia. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
	Nenckiewicz wydał już za to polecenie przeszukania willi Tyrały w Milanówku oraz mieszkania Andrzeja Patyka w Brwinowie. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Nie ma takiego miasta, 2010
	Jest pani pod naszą opieką, dostaliśmy polecenie opiekować się panią i będziemy robili to – spojrzał na nią poszukującymi oczyma – autentycznie z przyjemnością. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Wielką miłość tanio sprzedam, 2008
	Wtedy otrzymałem polecenie, abym stawił się na stadionie. źródło: NKJP: Andrzej Zaguła: Życie dla sportu, Dziennik Zachodni, 2008-01-17

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2