zatargać

Może będę chociaż mógł zatargać te rodzinne zakupy na koniec wsi... – Nie trzeba – mówi, gdy proponuję pomoc, i wychodzi cicho ze sklepu.

źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008

Od chodnika przed starym Centralem przedreptałam w towarzystwie pana Edwarda Nabiałka, który chętnie pomógł mi zatargać telewizor aż na przystanek tramwajowy w stronę Widzewa.

źródło: NKJP: Agnieszka Gospodarczyk: Z telewizorem po Pietrynie, Express Ilustrowany, 2003-08-22

Musimy go gdzieś zatargać i trochę rozgrzać. To nie będzie więcej niż dwa kilometry i cały czas z górki. Gdy zarzucaliśmy sobie jego ramiona na karki, coś tam mamrotał, ale się nie opierał.

źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1955

Kiedy już prawie całe ciało Kasprzaka - oprócz głowy - spoczywało na bruku, Mock wyskoczył z auta, obszedł je dokoła i chwycił pod pachy leżącego, który rzucał się jak ryba, zawieszony między kanapą a jezdnią. Wtedy Popielski chwycił go za nogi i kiwnął głową. Na tę niemą komendę unieśli go obaj i z trudem zatargali w stronę bramy.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Głowa Minotaura, 2009

Bożena Kaczmarek tak właśnie zrobiła, gdy na schodach własnego domu skręciła nogę. Ból nie pozwalał jej stąpnąć. Mąż rad nie rad musiał ją zatargać, a miał co dźwigać [...].

źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Zdrowie na stopie, Gazeta Poznańska, 2006-10-14