-
nadawca wskazuje ideę lub osobę, które były wzorem dla tego, o czym mowa
-
wykładnik związku
-
(quasi)synonimy: w myśl
-
Centrum organizuje spotkania z wybitnymi przedstawicielami różnych kultur i religii świata, wychowuje młodzież w duchu tolerancji i poszanowania praw człowieka.
źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
Mecze odbywały się w duchu fair play. Nie było incydentów, kłótni.
źródło: NKJP: Jacek Skrobisz: Ruch na podium w hali, Dziennik Bałtycki, 2009-02-13
Nas wychowali w duchu internacjonalizmu. Potem dowiedziałam się, że wszyscy byliśmy Żydami.
źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: A rewolucja to przecież miała być przyjemność, Gazeta Wyborcza, 1996-11-15
Wspaniała uroczystość w duchu fin de siecle'u, na której rej wodziły bogate cudzoziemskie damy w ogromnych czarnych kapeluszach z piórami, ubrane w szeleszczące jedwabne i taftowe suknie z najlepszych magazynów mód.
źródło: KWSJP: Joanna Olczak-Ronikierowa: W ogrodzie pamięci, 2002
Na zakończenie wędrówki z Wyspiańskim jako plastykiem krakowskim wyjdźmy z kościoła Franciszkanów. Napotkamy zabawny i w jego duchu paradoks, iście krakowski, że z sali ślubów cywilnych w Pałacu Larischa, za jej oknami, widać głównie franciszkańskie witraże.
źródło: NKJP: Kazimierz Wyka: Rzecz wyobraźni, 1959
-
część mowy: przyimek
-
w duchu CZEGO / KOGO
w CZYIM duchu
Rz. - nazwa idei lub osoby reprezentującej ideęszyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
wewnętrzny: stały