pobudzić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

obudzić się jedno po drugim

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

	Ciepło robiło całe mieszkanie przytulnym, pobudziły się uśpione muchy, pod piecem wygrzewała się suczka Ledi. źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004
	Od jego wrzasków pobudzili się pozostali pacjenci. źródło: NKJP: Jacek Głębski: Kuracja, 1998
	Gieńko może ci porobić artystyczne zdjęcia, bo ma ze sobą sprzęt. Albo śpiącym dziewczynkom, może nie pobudzą się od flesza. źródło: NKJP: Wojciech Chmielewski: Kawa u Doroty, 2010
	Dzieci pobudziły się, najmłodsze z nich zaczęło płakać. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.				pobudziliśmy się +(e)śmy się pobudzili	pobudziłyśmy się +(e)śmy się pobudziły
2 os.				pobudziliście się +(e)ście się pobudzili	pobudziłyście się +(e)ście się pobudziły
3 os.				pobudzili się	pobudziły się

bezosobnik: pobudzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pobudźmy się
2 os.		pobudźcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.				pobudzilibyśmy się byśmy się pobudzili	pobudziłybyśmy się byśmy się pobudziły
2 os.				pobudzilibyście się byście się pobudzili	pobudziłybyście się byście się pobudziły
3 os.				pobudziliby się by się pobudzili	pobudziłyby się by się pobudziły

bezosobnik: pobudzono by się

bezokolicznik: pobudzić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

pobudziwszy się

gerundium: pobudzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

Rzpl

+

pobudzić się

+

(od CZEGO)

Zob. budzić