wyplątać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. przestać być zaangażowanym w coś niepotrzebnego i szkodliwego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

antonimy:

uplątać się
uwikłać się
władować się
wmieszać się
wmotać się
wpakować się
wplątać się
wrąbać się
zaplątać się

	Relski nie wie, jak wyplątać się z sytuacji, w której się znalazł. Kocha Borkowską, ale jest zbyt słaby, by pozbyć się kochającej, ślepo posłusznej Zosi. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
	Teraz wiele zależy od rządu, który musi jakoś wyplątać się ze złożonej w Brukseli obietnicy szybkiej podwyżki podatku VAT w budownictwie z 7 do 22 proc. źródło: NKJP: Budowlany dołek, Polityka, 2002-03-23
	Cóż mógł zrobić, jeśli nie spełnić życzenia owej upartej i złośliwej, lojalnej i skłonnej do poświęceń, a zarazem pięknej dziewczyny? Aby jednak tego dokonać, musiał najpierw wyplątać się z wcześniejszych zobowiązań. źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009
	Warto się przyjrzeć tym sprawom, kiedy nam się wydaje, że my z naszych problemów już się nie wyplączemy. źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Tylko cała prawda, Gazeta Wyborcza, 1996-01-13

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	wyplączę się kwestion. wyplątam się	wyplączemy się kwestion. wyplątamy się
2 os.	wyplączesz się kwestion. wyplątasz się	wyplączecie się kwestion. wyplątacie się
3 os.	wyplącze się kwestion. wypląta się	wyplączą się kwestion. wyplątają się

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałem się +(e)m się wyplątał	wyplątałam się +(e)m się wyplątała	wyplątałom się +(e)m się wyplątało	wyplątaliśmy się +(e)śmy się wyplątali	wyplątałyśmy się +(e)śmy się wyplątały
2 os.	wyplątałeś się +(e)ś się wyplątał	wyplątałaś się +(e)ś się wyplątała	wyplątałoś się +(e)ś się wyplątało	wyplątaliście się +(e)ście się wyplątali	wyplątałyście się +(e)ście się wyplątały
3 os.	wyplątał się	wyplątała się	wyplątało się	wyplątali się	wyplątały się

bezosobnik: wyplątano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyplączmy się kwestion. wyplątajmy się
2 os.	wyplącz się kwestion. wyplątaj się	wyplączcie się kwestion. wyplątajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyplątałbym się bym się wyplątał	wyplątałabym się bym się wyplątała	wyplątałobym się bym się wyplątało	wyplątalibyśmy się byśmy się wyplątali	wyplątałybyśmy się byśmy się wyplątały
2 os.	wyplątałbyś się byś się wyplątał	wyplątałabyś się byś się wyplątała	wyplątałobyś się byś się wyplątało	wyplątalibyście się byście się wyplątali	wyplątałybyście się byście się wyplątały
3 os.	wyplątałby się by się wyplątał	wyplątałaby się by się wyplątała	wyplątałoby się by się wyplątało	wyplątaliby się by się wyplątali	wyplątałyby się by się wyplątały

bezosobnik: wyplątano by się

bezokolicznik: wyplątać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyplątawszy się

gerundium: wyplątanie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wyplątywać się

+

wyplątać się

+

z CZEGO

Zob. plątać