dziewiczy - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

książk. taki, który występuje w stanie nienaruszonym, bo nie został jeszcze zajęty lub zdobyty przez człowieka

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

ochrona i zanieczyszczenie środowiska

synonimy:

nietknięty ludzką stopą

dziewiczy ląd, obszar, rejon, szczyt, teren; dziewicza puszcza, przyroda, tajga, wyspa, ziemia; dziewicze pole

	Możność wykarczowania i wzięcia pod uprawę dziewiczej ziemi była czymś znacznie więcej niż tylko warunkiem równowagi ówczesnej gospodarki rolnej, wiecznie zagrożonej przez wyjałowienie gleby. źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
	Czułem się zatem z lekka podniecony, jak chyba każdy odkrywca, gdy po raz pierwszy przemierza dziewiczy ląd. źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Wyprawa zdobyła dziewiczy szczyt, wprowadziła zespół kobiecy na Gasherbrum II drogą austriacką, poprowadziła nową drogę na ten szczyt i dokonała jeszcze jednego wejścia drogą austriacką. źródło: NKJP: Wanda Rutkiewicz: Na jednej linie, 2010
	Według organizacji ochrony środowiska, poza parkiem narodowym najwyżej pięć procent lasów na półwyspie to dziewicza puszcza. źródło: NKJP: Jacek Kalabiński: Wyrok na puszczę, Gazeta Wyborcza, 1992-07-31

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. dziewica