inny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

nie ten, o którym jest albo była mowa

Używane często w znaczeniu 'inny człowiek'.

[inny]

ATEMATYCZNY

sprzeczne:

ten sam

inny człowiek, mężczyzna, mieszkaniec; dzień, rok; układ; inna dziewczyna, książka, miejscowość, narodowość, płaszczyzna, szkoła, władza; inne imię, podejście, rozwiązanie, środowisko, zajęcie; inne dzieci, wartości, źródła
dobro, wpływ innych
innym razem

	Na razie, jak sam mówi, zajmuje się pisaniem tego, co myśli o książkach innych autorów, czyli recenzowaniem książek na swojej stronie internetowej. źródło: NKJP: Okiełznać Pegaza, Gazeta Krakowska, 2004-03-24
	Minusem biathlonu jest pewien chaos towarzyszący zawodom: jeden biegnie, inny w tym czasie strzela, a jeszcze komuś dodają minutę karną za pudło. źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: Teleigrzyska, Polityka, 2002-03-02
	Korespondencją zwykło się określać listy nadsyłane do gazety przez jej współpracowników, zazwyczaj z innej miejscowości lub z innego kraju. źródło: NKJP: Krzysztof Bilica: Telefony z Eufonii, 1995
	Mówiły o nim różne osoby, że taki czy owaki, ale ja nigdy nie kieruję się tym, co mówią inni. źródło: NKJP: Krystyna Kofta: Lewa, wspomnienie prawej, 2003

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Rz	+	inny	+
szyk: neutralny

psł. *(j)inъ 'inny, nie ten'

Pierwotna polska postać iny została poszerzona o przyrostek przymiotnikowy -ny .

Błędnie używane jako przeciwstawienie wyrazu jeden.