karta - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

kawałek papieru lub kartonu przeznaczony do wpisywania pewnych informacji lub zawierający pewne informacje o czymś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

pisanie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

karta chorobowa, szpitalna; egzaminacyjna; ewidencyjna, identyfikacyjna, meldunkowa, mobilizacyjna, rejestracyjna, wyborcza, zgłoszeniowa; osobowa; zawodnicza
karta pacjenta, zawodnika; badań, choroby, ciąży, szczepień, wypadku, zdrowia, zgonu; tożsamości, uczestnictwa; obserwacji, oceny; pojazdu; pracy
wypełnić kartę
wpisać coś do karty

	Na mocy nowej polityki azylowej osoby ubiegające się o azyl w Wielkiej Brytanii będą musiały nosić przy sobie dokumenty tożsamości z odciskiem palca. Jest to wielka zmiana w kraju, w którym nie ma dowodów osobistych ani kart tożsamości [...]. źródło: NKJP: Świat, Dziennik Polski, 2001-10-30
	W Przychodni Rejonowej w Łańcucie oddano do użytku jedną z najnowocześniejszych na Podkarpaciu rejestracji. Dzięki jej wyposażeniu, także w sprzęt komputerowy, będzie można szybciej niż dotychczas odnaleźć kartę pacjenta. źródło: NKJP: Wybrane z tygodnia, Dziennik Polski, 2001-10-06
	Sprawdzamy wiarygodność dokumentacji z czasów studiów pani A.: podpisy na jej kartach egzaminacyjnych i listach obecności. źródło: NKJP: Leszek Wójcik: Grubymi nićmi, Gazeta Wyborcza, 1996-04-03
	Wbrew decyzji komisji wyborczej, prezydenta oraz Trybunału Konstytucyjnego minister spraw wewnętrznych wykreślił wtedy z kart wyborczych jedno z pytań. Obywatele referendum zbojkotowali. źródło: NKJP: Tomasz Maćkowiak: Słowacja. Okrągły stół bez opozycji, Gazeta Wyborcza, 1997-06-12

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	karta	+	KOGO/CZEGO
	+	karta	+	JAKA

łac. charta 'arkusz papirusu; papier'

z gr. chártēs

Poszczególne znaczenia w polszczyźnie pojawiły się również za ang. card , fr. carte , niem. Karte .