karta - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

dokument potwierdzający czyjeś prawo do czegoś, czyjąś umiejętność lub czyjś obowiązek w jakiejś dziedzinie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

karta biblioteczna; abonamentowa; parkingowa, postojowa; gwarancyjna, rabatowa; ubezpieczeniowa; członkowska, klubowa; podatkowa
karta taternika, wspinacza; wstępu, postoju; czasowego, stałego pobytu
karta do biblioteki, do wypożyczalni
wydać kartę; wyrobić kartę

	W portfelu Telaka były dokumenty, trochę pieniędzy, karta do wypożyczalni wideo, zdjęcia rodziny i kupony lotto. źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
	Oczywiście, żeby wspinać się, trzeba mieć kartę taternika, którą sprawdzają strażnicy przyrody. źródło: NKJP: Człowiek skalno-śnieżno-lodowy, Dziennik Polski, 2001-01-22
	[...] większość regionów, a często i miejscowości, oferuje specjalne karty rabatowe, dzięki którym za darmo lub ze sporymi zniżkami można odwiedzić miejscowe muzea, korzystać z transportu miejskiego i regionalnego, przepraw promowych, zniżek w hotelach i restauracjach... źródło: NKJP: (M): Podróże - I zimą, i latem, Dziennik Polski, 2001-04-14
	Często, ale nie zawsze, karta gwarancyjna określa liczbę napraw, po której klient może zażądać wymienienia towaru. Oczywiście taki zapis jest korzystny dla kupującego. źródło: NKJP: Joanna Kubicka: Minimum prawa, Gazeta Wyborcza, 1993-03-27

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

łac. charta 'arkusz papirusu; papier'

z gr. chártēs

Poszczególne znaczenia w polszczyźnie pojawiły się również za ang. card , fr. carte , niem. Karte .