przerwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

przeszkodzić komuś w mówieniu

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

[...] chciała mu przerwać, powiedzieć o swoim odkryciu, lecz nie dopuścił jej do słowa.

źródło: NKJP: Ariadna Lewańska: Sonata dla Natalii, 1965

Nie, jakieś uwagi, które miały mi przerwać wypowiedź, nie zbiły mnie z tropu.

źródło: NKJP: 67. posiedzenie Senatu RP

Darujmy sobie archeologię - przerwał siwowłosemu majorowi generał Zagroda.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Drzymalski przeciw Rzeczpospolitej, 2004

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przerwałem +(e)m przerwał	przerwałam +(e)m przerwała	przerwałom +(e)m przerwało	przerwaliśmy +(e)śmy przerwali	przerwałyśmy +(e)śmy przerwały
2 os.	przerwałeś +(e)ś przerwał	przerwałaś +(e)ś przerwała	przerwałoś +(e)ś przerwało	przerwaliście +(e)ście przerwali	przerwałyście +(e)ście przerwały
3 os.	przerwał	przerwała	przerwało	przerwali	przerwały

bezosobnik: przerwano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przerwijmy
2 os.	przerwij	przerwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przerwałbym bym przerwał	przerwałabym bym przerwała	przerwałobym bym przerwało	przerwalibyśmy byśmy przerwali	przerwałybyśmy byśmy przerwały
2 os.	przerwałbyś byś przerwał	przerwałabyś byś przerwała	przerwałobyś byś przerwało	przerwalibyście byście przerwali	przerwałybyście byście przerwały
3 os.	przerwałby by przerwał	przerwałaby by przerwała	przerwałoby by przerwało	przerwaliby by przerwali	przerwałyby by przerwały

bezosobnik: przerwano by

bezokolicznik: przerwać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przerwawszy

gerundium: przerwanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przerwany

odpowiednik aspektowy: przerywać

Zob. rwać