bluzgać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. wypowiadać wulgarne słowa lub przekleństwa

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

bluźnić
kląć
ktoś rzuca mięsem
przeklinać
zaklinać

bluzgać obelgami, przekleństwami, wulgaryzmami, wyzwiskami; cynizmem, nienawiścią, oskarżeniami
bluzgać na policjantów, na polityków, na przechodniów; na edukację, na kler, na kościół, na władzę, na własny kraj
bluzgać komuś od najgorszych
bluzgać pod nosem
bluzgać przy dzieciach
dosadnie, głośno bluzgać

	Delikwent najpierw zaczął bluzgać, a następnie rzucił się na jednego z policjantów. źródło: NKJP: (TAJ): Rzucił się i bił, Gazeta Krakowska, 2007-07-14
	W policyjnej izbie zatrzymań w Krakowie, dokąd ich w końcu przetransportowano by wytrzeźwieli, nadal bluzgali na policjantów, próbując kopać funkcjonariuszy. źródło: NKJP: Anna Głuch: Chuligani nabroili w komendzie, Gazeta Krakowska, 2008-02-19
	Nie lubię bluzgać na kogoś wyzwiskami za byle co, a już szczególnie za poglądy polityczne. źródło: NKJP: Internet
	Podczas gdy Wasiakowa bluzgała seriami nieprzyzwoitych słów i wyzwisk, milicjantowa milczała, czerwona jak burak, jakby się słowami Wasiakowej krztusiła. źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
	Dziś w pewnych kręgach, niestety również szkolnych, bluzganie przekleństwami stało się modne. źródło: NKJP: Henryk Tronowicz: Kuglarz nad kuglarze, Dziennik Bałtycki, 2000-03-17

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	bluzgałem +(e)m bluzgał	bluzgałam +(e)m bluzgała	bluzgałom +(e)m bluzgało	bluzgaliśmy +(e)śmy bluzgali	bluzgałyśmy +(e)śmy bluzgały
2 os.	bluzgałeś +(e)ś bluzgał	bluzgałaś +(e)ś bluzgała	bluzgałoś +(e)ś bluzgało	bluzgaliście +(e)ście bluzgali	bluzgałyście +(e)ście bluzgały
3 os.	bluzgał	bluzgała	bluzgało	bluzgali	bluzgały

bezosobnik: bluzgano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę bluzgał będę bluzgać	będę bluzgała będę bluzgać	będę bluzgało będę bluzgać	będziemy bluzgali będziemy bluzgać	będziemy bluzgały będziemy bluzgać
2 os.	będziesz bluzgał będziesz bluzgać	będziesz bluzgała będziesz bluzgać	będziesz bluzgało będziesz bluzgać	będziecie bluzgali będziecie bluzgać	będziecie bluzgały będziecie bluzgać
3 os.	będzie bluzgał będzie bluzgać	będzie bluzgała będzie bluzgać	będzie bluzgało będzie bluzgać	będą bluzgali będą bluzgać	będą bluzgały będą bluzgać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		bluzgajmy
2 os.	bluzgaj	bluzgajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	bluzgałbym bym bluzgał	bluzgałabym bym bluzgała	bluzgałobym bym bluzgało	bluzgalibyśmy byśmy bluzgali	bluzgałybyśmy byśmy bluzgały
2 os.	bluzgałbyś byś bluzgał	bluzgałabyś byś bluzgała	bluzgałobyś byś bluzgało	bluzgalibyście byście bluzgali	bluzgałybyście byście bluzgały
3 os.	bluzgałby by bluzgał	bluzgałaby by bluzgała	bluzgałoby by bluzgało	bluzgaliby by bluzgali	bluzgałyby by bluzgały

bezosobnik: bluzgano by

bezokolicznik: bluzgać

imiesłów przysłówkowy współczesny: bluzgając

gerundium: bluzganie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: bluzgający

odpowiedniki aspektowe: bluznąć , bluzgnąć

+

bluzgać

+

(na KOGO/CO) + (CZYM)

psł. *bľuzgati