pucołowaty

Wszedł Iknoćko, mały, pucołowaty człowieczek, podał pulchną, spoconą łapkę profesorowi i kiwnął główką w kierunku ministrów.

źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003

B. wziął do ręki zdjęcie kobiety w białej, koronkowej bluzce, trzymającej na kolanach pucołowate dziecko.

źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Asystent śmierci. Powieść o karykaturach Mahometa, o miłości i nienawiści w Europie, 2007

Rozwarły się drzwi do gabinetu i ukazał się w nich pucołowaty święty Mikołaj z zadartym nosem i potężnym zezem, ze sztuczną siwą brodą do pasa.

źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

[...] do podziwiania są także kolorowe suche bukiety oraz widokówki; kwiaty wiją się na nich w girlandach, pucołowate amorki fruwają pod błękitem, wysypując z archanielskiej trąby fiołki serdecznych życzeń.

źródło: NKJP: Krystyna Kolińska: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści, 1996

Zobaczyłam go na zdjęciach i pomyślałam: to nie jest Mirek, znikł ten fajny, wesoły, pucułowaty chłopak - zastąpił go szczupły, przepiękny […] mężczyzna.

źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Mirek, Polityka, 2007-08-11