dojeść - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

pot. dokuczyć komuś, będąc przyczyną uciążliwości lub przykrości

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

nadojeść

	Ab-Ram szedł dalej namarszczony. Dojadły mu wiecznie te same skargi i szkody w bydle z winy Lotowych pasterzy. źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
	„Jest to modna zabawa, ale akurat od Swinarskiego oczekiwalibyśmy czegoś więcej”. Najprawdopodobniej do żywego dojadło mu słowo „moda”. źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: Raptularz (1965-67), 1967
	Jednak nierozwiązane problemy, dawne żale i cicha wojna z Alewalem dojadły mu bardziej, niż gotów był przyznać. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
	Mieszkał kątem na strychu. A kiedy [...] dojadło mu już pucowanie butów esesmanom, wyjechał do Szczecina. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand, 1992

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: dojedzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dojedzmy
2 os.	dojedz	dojedzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dojadłbym bym dojadł	dojadłabym bym dojadła	dojadłobym bym dojadło	dojedlibyśmy byśmy dojedli	dojadłybyśmy byśmy dojadły
2 os.	dojadłbyś byś dojadł	dojadłabyś byś dojadła	dojadłobyś byś dojadło	dojedlibyście byście dojedli	dojadłybyście byście dojadły
3 os.	dojadłby by dojadł	dojadłaby by dojadła	dojadłoby by dojadło	dojedliby by dojedli	dojadłyby by dojadły

bezosobnik: dojedzono by

bezokolicznik: dojeść

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dojadłszy

gerundium: dojedzenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: dojadać

+

dojeść

+

KOMU

Zob. jeść

Zob. też: