-
1.
praktyka religijna polegająca na wyrzeczeniu się w życiu wszelkiego rodzaju przyjemności i wygód oraz poddaniu się surowej dyscyplinie wewnętrznej dla osiągnięcia doskonałości lub zbawienia duszy -
Ms. lp wymawiany: [ascetyźmie] lub [ascetyzmie].
-
[ascetysm] lub [ascetyzm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
synonimy: asceza
-
Wedle mędrców, gdy człowiek stanie już przed tronem Najwyższego, będzie rozliczony ze swojego życia, w tym również z tego, w jakim zakresie korzystał z ziemskich przyjemności. Tora odrzuca ascetyzm. Asceta, obojętne czy powodowany fałszywie pojętą pobożnością, czy pychą, neguje Boże dary, obrażając tym samym Stwórcę.
źródło: NKJP: Piotr Paziński: Pomiędzy hedonizmem a ascetyzmem, Midrasz, nr 53, 2001
Przywódcy bogomiłów zachowywali skrajny ascetyzm i właśnie osobistymi wyrzeczeniami zjednywali sobie przychylność ludu.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
Gandhi porzucił współżycie seksualne w wieku 36 lat, zachowując celibat [...]. Decyzja ta była spowodowana głównie ideą hinduizmu tzw. brahmaćarją – duchową i cielesną czystością – powiązaną z celibatem i ascetyzmem.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. ascetyzm
ascetyzmy
D. ascetyzmu
ascetyzmów
C. ascetyzmowi
ascetyzmom
B. ascetyzm
ascetyzmy
N. ascetyzmem
ascetyzmami
Ms. ascetyzmie
ascetyzmach
W. ascetyzmie
ascetyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. ascetism
fr. ascétisme
ros. asketízm
Zob. asceta