poślubić - Wielki słownik języka polskiego PAN

zawrzeć z kimś związek małżeński

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Rodzina

członkowie rodziny

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

uroczystości i święta

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

synonimy:

wydać się
zaobrączkować
zaślubić

poślubić brata kogoś, dziewczynę, kobietę, króla, księcia, mężczyznę, pannę, rozwódkę, siostrę kogoś, wdowę
nowo, świeżo poślubiony

	Dalej Maria, której małżeństwo przez wiele lat było nieszczęśliwe, która w ogóle wyjść za mąż nie chciała, a Zygmunta poślubiła na życzenie ojca, wyznaje Oldze, że nigdy nie miała pewności, czy jej mąż nie byłby szczęśliwszy z inną kobietą. źródło: NKJP: Maria Rostworowska: Portret za mgłą. Opowieść o Oldze Boznańskiej, 2003
	Wbrew woli ojca poślubił pannę, której matka była córką Puszkina i dobrowolnie udał się na wygnanie [...]. źródło: NKJP: Wojciech Nowosielski: Gazeta Wyborcza, 1994-11-30
	[...] w 965 roku Dobrawa, by poślubić Mieszka, przybyła do Gniezna. źródło: NKJP: Zygmunt Rola: Tajemnice Ostrowa Tumskiego, 2000
	[...] nie upłynęło wiele czasu, a przedsiębiorczy młodzieniec, poślubiwszy wdowę po królu, Sybillę, zasiadł na tronie jerozolimskim. źródło: NKJP: Ewa Cechnicka, Znak Anny, 1997
	Przez całą zimę nie otwarł szafy, w której trzymał liczne rodzaje broni, bo stracił głowę dla świeżo poślubionej kobiety. Teraz przypomniał sobie o hobby [...]. źródło: NKJP: Zazdrośnik, Dziennik Polski, 1998-05-29

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poślubiłem +(e)m poślubił	poślubiłam +(e)m poślubiła	poślubiłom +(e)m poślubiło	poślubiliśmy +(e)śmy poślubili	poślubiłyśmy +(e)śmy poślubiły
2 os.	poślubiłeś +(e)ś poślubił	poślubiłaś +(e)ś poślubiła	poślubiłoś +(e)ś poślubiło	poślubiliście +(e)ście poślubili	poślubiłyście +(e)ście poślubiły
3 os.	poślubił	poślubiła	poślubiło	poślubili	poślubiły

bezosobnik: poślubiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poślubmy
2 os.	poślub	poślubcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poślubiłbym bym poślubił	poślubiłabym bym poślubiła	poślubiłobym bym poślubiło	poślubilibyśmy byśmy poślubili	poślubiłybyśmy byśmy poślubiły
2 os.	poślubiłbyś byś poślubił	poślubiłabyś byś poślubiła	poślubiłobyś byś poślubiło	poślubilibyście byście poślubili	poślubiłybyście byście poślubiły
3 os.	poślubiłby by poślubił	poślubiłaby by poślubiła	poślubiłoby by poślubiło	poślubiliby by poślubili	poślubiłyby by poślubiły

bezosobnik: poślubiono by

bezokolicznik: poślubić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poślubiwszy

gerundium: poślubienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poślubiony

odpowiednik aspektowy: poślubiać

+

poślubić

+

KOGO

Czasownik z przedrostkiem po- od zachodniosłowiańskiego *sъljubiti 'złożyć uroczyście przyrzeczenie, obietnicę'