-
3.
pot. pejorat. osoba powolna, niezdarna i nieumiejąca poradzić sobie w życiu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
sprawność i wydolność organizmu -
Ma z metr czterdzieści parę wzrostu, skudlone włosy i wygląda na kogoś, komu nie wiedzie się w życiu. Skąd to wiem? Wiem i tyle. Widzisz takiego niemotę na ulicy i od razu wiadomo, co o nim sądzić.
źródło: NKJP: Marek Bukowski: Wysłannik szatana, 1999
Każda niemota, która nie ma dzieci, zazdrości prawdziwym mężczyznom.
źródło: NKJP: Internet
Miał zwolnienie z wychowania fizycznego. Nauczyciel dawał kolegom piłkę, a Piotrkowi - grabie. - Grab liście - mówił. - Grab, niemoto.
źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Jest mi zimniej, Gazeta Wyborcza, 1997-12-23
Życiową niemotą to dopiero jest facet, który nie potrafi sobie sam uprać i ugotować.
źródło: Internet: netkobiety.pl
Rzadziej zaglądający do naszego województwa skarżą się na złe oznakowanie zjazdu z krajowej „siódemki” do miasta Miechowa. Mieliśmy nawet telefony od osób, które by dotrzeć do grodu nad Miechówką musiały zawracać aż spod Antolki. Dla tutejszych sprawa owa wydaje się oczywista i być może nieco śmieszna. - Jakiś niemota na trasie - można by skwitować.
źródło: NKJP: a nie chcę do Olkusza..., Dziennik Polski, 2000-09-28
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niemota
niemoci
ndepr niemoty
depr D. niemoty
niemotów
niemot
C. niemocie
niemotom
B. niemotę
niemotów
niemoty
N. niemotą
niemotami
Ms. niemocie
niemotach
W. niemoto
niemoci
ndepr niemoty
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osoby/osób płci żeńskiej, używa się r.ż., M. B. W. lm niemoty, D. lm niemot; gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, M. i W. lm. niemoci lub niemoty, D. i B. lm. niemotów albo r. ż., M. i W. lm niemoty, D. lm niemot, B. lm niemoty
-
Zob. niemy