czarny I

Wygrywa — rzecz jasna — cynizm jako silniejszy. Za późno jednak, więc daremnie. Ale daremna — bo moralnie skażona — okazała się także szlachetność! Nie ma więc w tej czarnej komedii zwycięzców.

źródło: KWSJP: Jan Błoński: Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995

W rozgrywkach tych zwyciężył w końcu popierany przez Rosję i Stolicę Apostolską elektor saski, który [...] zasiadł na tronie polskim jako król August II. Rozpoczął się najczarniejszy okres w dziejach dawnej Rzeczypospolitej.

źródło: KWSJP: Jarema Maciszewski: Szlachta polska i jej państwo, 1986

[...] w Ameryce przełomowe daty nie dotyczą ani I, ani II wojny światowej, tylko są to: wojna domowa, wielki kryzys i to katharsis moralne, jakie przeżyto za sprawą Wietnamu, a teraz doszedł czarny dzień 11 września.

źródło: KWSJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002

Gdy ktoś, kto nie jest snobem, straci kogoś ze swoich najbliższych, nic pocieszyć go nie zdoła. Ale ty, moja miła snobeczko, i w tych czarnych momentach znajdziesz pociechę, którą ci dadzą telegramy od twoich znajomych z „high-life'u” i wizyty kondolencyjne hrabin [...].

źródło: KWSJP: Magdalena Samozwaniec: Tylko dla kobiet, 1957