pozrzucać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

kolejno zrzucić na ziemię

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

hiperonimy:

zrzucić

	[...] na prywatkach zwykle nie było się jak ruszyć ze strachu, by ze stołu nie pozrzucać kieliszków, a z parapetu doniczek. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: As w rękawie, 1998
	Strażacy pozrzucali na ziemię popękane od temperatury ceramiczne dachówki. źródło: NKJP: (ABS): Nie mają dokąd wrócić, Dziennik Bałtycki, 2002-02-07
	Strzały były niecelne, ponieważ wierzchowce przestraszone hukiem omal nie pozrzucały jeźdźców z siodeł. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
	Był czas, że wznosiliśmy pomniki z zapałem godnym lepszej sprawy. Doczekali się ich wielcy, z których potem połowę z postumentów pozrzucano. źródło: NKJP: MAW: Pomnikomania, Trybuna Śląska, 2002-04-25
	Zwały śniegu trzeba teraz pozrzucać z budynków. źródło: NKJP: (GeP): Kilka dni do normalności, Gazeta Krakowska, 2002-01-09

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozrzucałem +(e)m pozrzucał	pozrzucałam +(e)m pozrzucała	pozrzucałom +(e)m pozrzucało	pozrzucaliśmy +(e)śmy pozrzucali	pozrzucałyśmy +(e)śmy pozrzucały
2 os.	pozrzucałeś +(e)ś pozrzucał	pozrzucałaś +(e)ś pozrzucała	pozrzucałoś +(e)ś pozrzucało	pozrzucaliście +(e)ście pozrzucali	pozrzucałyście +(e)ście pozrzucały
3 os.	pozrzucał	pozrzucała	pozrzucało	pozrzucali	pozrzucały

bezosobnik: pozrzucano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		pozrzucajmy
2 os.	pozrzucaj	pozrzucajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	pozrzucałbym bym pozrzucał	pozrzucałabym bym pozrzucała	pozrzucałobym bym pozrzucało	pozrzucalibyśmy byśmy pozrzucali	pozrzucałybyśmy byśmy pozrzucały
2 os.	pozrzucałbyś byś pozrzucał	pozrzucałabyś byś pozrzucała	pozrzucałobyś byś pozrzucało	pozrzucalibyście byście pozrzucali	pozrzucałybyście byście pozrzucały
3 os.	pozrzucałby by pozrzucał	pozrzucałaby by pozrzucała	pozrzucałoby by pozrzucało	pozrzucaliby by pozrzucali	pozrzucałyby by pozrzucały

bezosobnik: pozrzucano by

bezokolicznik: pozrzucać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: pozrzucawszy

gerundium: pozrzucanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: pozrzucany

+

pozrzucać

+

KOGO/CO + SKĄD

Zob. rzucić