-
1.
język chiński -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
języki świata -
hiperonimy: język
-
Wszedł Chińczyk, który wędrował po Polsce od domu do domu i z walizki sprzedawał jakieś upominki. Ja do niego przemówiłem najczystszą chińszczyzną.
źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz: Przygoda bycia Polakiem, 2007
Działa cenzura, zwłaszcza obyczajowa, a także językowa, zmusza się bowiem obywateli narodowości chińskiej, by posługiwali się szlachetną odmianą chińszczyzny, tzw. mandarynem.
źródło: NKJP: Andrzej Osęka: Lee Kuan Yew a Polska, Gazeta Wyborcza, 1996-02-17
[...] coś tam rozumiał piąte przez dziesiąte z tych kulinarnych przepisów zachwalanych [...] w cudacznej mieszaninie francuszczyzny, narzeczy wyspiarskich, chińszczyzny i angielszczyzny [...].
źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Zamach na wyspę, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chińszczyzna
chińszczyzny
D. chińszczyzny
chińszczyzn
C. chińszczyźnie
chińszczyznom
B. chińszczyznę
chińszczyzny
N. chińszczyzną
chińszczyznami
Ms. chińszczyźnie
chińszczyznach
W. chińszczyzno
chińszczyzny
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. chiński