-
1.
pot. dziecko, do którego mówiący ma w chwili mówienia negatywny stosunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo -
- mały smark
-
Oho, zaczęło się. Smark już zaczął się domagać wykonywania braterskich obowiązków. Wdrapał się Martinowi na kolana i zaczął wyć jak syrena przeciwlotnicza: - Huśtaj, huśtaj, huśtaj!
źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010
[...] któregoś wieczora w bramie banda 11-letnich smarków obrobiła mnie ze wszystkich obrazków.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. smark
smarcy
smarkowie
ndepr smarki
depr D. smarka
smarków
C. smarkowi
smarkom
B. smarka
smarków
N. smarkiem
smarkami
Ms. smarku
smarkach
W. smarku
smarcy
smarkowie
ndepr smarki
depr -
Rzeczownik od psł. *smr̥kati ‘pociągać nosem, smarkać’.
Zob. smarkać